تاماهاک بی جی ام-۱۰۹ موشک جنگی دور برد مادون سرعت صوت از نوع موشک کروز است که قابلیت پرتاب و استفاده در همه شرایط آب و هوایی و جوی را دارد. این موشک در دهه ۱۹۷۰ برای پرتاب از زیر دریاییهای داخل آب به صورت دوربرد، ارتفاع پائین، و قابل شلیک توسط زیر دریاییهای داخل آب توسط شرکت جنرال داینامیکس آمریکایی طراحی شد. از آن زمان تا کنون این موشک چندین بار توسط شرکتهای زیر مجموعهای و غیر زیر مجموعهای ارتقا یافته است و هم اکنون توسط شرکت ریتون ساخته میشود.
شلیک موشک تاماهاک تاکتیکی از ناو جنگی یواس اس
مشخصههای موشک تاماهاک
تاکنون چندین مدل برای موشک تاماهاک بی جی ام-۱۰۹ تولید شده که از کلاهکهای مختلف در آنها استفاده میشود. گونههای مورد استفاده شامل مدل متعارف برای حملات زمینی (تی ال ای ام-سی)، تاماهاک با بمب منشعب شونده برای حملات زمینی (تی ال ای ام-دی)، تاماهاک مجهز به کلاهک هستهای (تی ال ای ام-ای) و (تی ال ای ام-ان) و موشک تاماهاک ضد موشک ناوهای جنگی (تی ای اس ام) میشود. موشکهای تی ال ای ام بلاک ۳ که در سال ۱۹۹۳ به کار گرفته شدند دارای برد بیشتر و مجهز به گیرندههای سامانه موقعیتیاب جهانی بودند که دقت آنها را در هدف یابی بیشتر میکرد. تی ال ای امهای بلاک ۴ نیز مجهز به سامانههای تطبیق دهنده موقعیت هدف دیجیتالی (دی اس ای ام سی) همراه با توربوجتهای پیشرفته تر بودند. موتورهای مدل دبلیو آر-۴۰۲ در تی ال ای امهای بلاک ۳ مجهز به کنترل کنندههای سوختی بودند که قابلیت سرعت کم یا سرعت زیاد را به تاماهاک در طول پرواز میداد. این موتور همچنین از لحاظ سوختی مقرون به صرفه بود. موشکهای تاماهاک بلاک ۴ فاز ۲ توانایی حملات ضربتی تر و عمیقتر را دارند و مجهز به سیستمهای هدف یاب متحرک هستند که اجسام متحرک را در روی زمین هدف یابی میکنند.
چندین مدل مختلف از موشک بیجیام-۱۰۹ تاماهاک وجود دارد. استفاده از کلاهکهای مختلف در تاماهاک امکانپذیر است.
یکی از بهسازیهای بزرگ موشک تاماهاک ساخت تاماهاک مجهز به جنگ مبتنی بر شبکه است که در این حالت تاماهاک از دادههای مختلف از طریق گیرندههای اطلاعات مختلف مانند هواپیماها، پهپادها، ماهوارهها، سربازان پیاده، تانکها، و ناوها برای رهیابی و یافتن هدف خود استفاده میکند. تاماهاک همچنین میتواند اطلاعات را از طریق گیرندههایش به فرستندههای یاد شده بفرستد. این جزئی از سامانه شبکهای است که توسط پنتاگون اجراء شده است. تاماهک تاکتیکی مجهز به تیایالام با دوربین تلویزیونی برای داشتن دید طولانیتر میدان جنگ هستند که این سامانه این امکان را به فرماندهان میدهد که ببینند چقدر هدف از بین رفته است یا اینکه از فرستادن موشک به هدف منصرف شوند و به هدف دیگری بفرستند. بعلاوه تاماهاکهای تاکتیکی قابلیت این را دارند که دوباره برنامهریزی شوند. یعنی در حال پرواز قابلیت حمله به ۱۶ هدفی که از قبل تعریف شده است، با استفاده از سامانههای مختلف هماهنگ کننده جیپیاس ثبت شده در حافظهشان را دارند. همچنین موشک میتواند وضعیت خود را به فرمانده گزارش کند. این نوع موشک در اواخر سال ۲۰۰۴ در خدمت نیروی دریایی آمریکا درآمد.
در مه ۲۰۰۹ سازندههای سامانههای موشکی ریتون موشک کروز زمینی تاماهاک بلاک ۴ را ارتقاء دادند، به طوریکه این موشک قابلیت تخریب یا از ازبین بردن کشتیهای مستحکم در برد ۹۰۰nm را داشت.
هر موشک تاماهاک از محفظههای تحت فشار که موشک را در حمل و نقل محافظت میکند و به عنوان لوله پرتاب عمل میکند پرتاب میشود. این محفظهها در جعبه پرتابگر جنگی (ایبیال) قرار گرفتهاند. مانند ناو جنگی میزوری، سامانههای پرتابگر عمودی (ویالاس) در سایر کشتیها، سامانههای پرتابگر کپسولی (سیالاس) در زیر دریاییهای رده لس آنجلس که بعداً ساخته شدند، یا در تیوبهای اژدر های زیردریاییها. تا کنون تمام کشتیهایی که از ایبیال استفاده میکنند از رده خارج شدهاند.
تمام پرتابگرهای زیر دریاییها (که یوجیام-۱۳۹) نامیده میشوند، بعد از اینکه توسط فشار هوا پرتاب شدند (به صورت عمودی توسط ویالاس)، یا اینکه با ضربه آب (به شکل افقی توسط تیوب اژدر) پرتاب شدند، موشک از آب خارج شده و بوستر سوخت جامد برای چند ثانیه برای پرواز هوایی روشن میشود، تا اینکه موشک روی حالت کروز برود. بعد از رسیدن به حالت پرواز بالهای موشک برای بالا رفتن باز میشوند، موشک در حالت پرواز هوایی قرار میگیرد، و موتور توربوفن برای پرواز موشک کروز شروع به کار میکند.
برچسب : نویسنده : mmb2388o بازدید : 257