نبرد ویتنام

نبرد ویتنام خونین ترین نبرد جهان پس از جنگ جهانی دوم بود!

نبردی که آمریکایی ها سالانه بیش از 500 هزار تن بمب برای پایان آن به نفع خود ریختند.

نبرد ویتنام نبردی خونین بود که 16 سال به طول انجامید و هزاران هزار نفر کشته و مجروح داد که بیشترین آمار طلفات،خسارات و زخمی ها مربوط به شروع کنندگان و برندگان جنگ یعنی مردم ویتنام شمالی است.

جنگ ویتنام (به ویتنامی: Chiến tranh Việt Nam) نام مجموعه عملیات و درگیری‌های نظامی‌ای است که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به «ویت‌کنگ» از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد.

دولت آمریکا (دوایت آیزنهاور) حضور آمریکایی در جنگ را به عنوان راهی برای جلوگیری از گسترش و کنترل کمونیسم در ویتنام جنوبی پیرو نظریه دومینو می‌دانست. با توجه به اصل ریزش دومینو اگر یک منطقه کمونیستی می‌شد مناطق اطراف را هم به دنبال خودش پایین می‌کشید (بعد از اتحاد جماهیر شوروی، چین، کره شمالی، ویتنام، لائوس ...). دولت ویتنام شمالی برای اتحاد تحت حکومت کمونیستی می‌جنگید، آن‌ها اختلاف را ابتدا جنگ مستعمراتی فقط علیه نیروی‌های استعماری فرانسوی می‌دانستند اما وقتی آمریکا به ویتنام جنوبی پیوست اختلاف را به جنگ علیه کل دولت ویتنام جنوبی که آن را دولت دست نشانده آمریکا یا عروسک خیمه شب بازی مطرح می‌کردند تغییر دادند.

امروز جمهوری سوسیالیستی ویتنام به نام ویتنام معروف است. شکست آمریکا در این جنگ به عنوان پیروزی آمریکا در جهان شناخته شد زیرا موجب آگاهی مردم دیگر کشورها نسبت به کمونیسم شد و نهایتاً جنگ سرد طی سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ با جدا شدن کشورهای پساشوروی از این اتحاد که به فروپاشی شوروی شناخته شد پایان یافت.

در جریان جنگ جهانی دوم، هندوچین به تصرف نیروهای ژاپن درآمد و دست نیروهای فرانسه که پیش از آن نیروی مستعمراتی آن منطقه بودند از کشورهای منطقه موقتاً کوتاه شد. با شکست ژاپن در پایان جنگ نیروهای ملی و نیز کمونیستهای ویتنام استقلال ویتنام را خواستار شدند و در دوم سپتامبر ۱۹۴۵ هوشی مین تشکیل کشور مستقل ویتنام را در هانوی اعلام کرد.

نیروهای فرانسه که از اسارت نیروهای ژاپن درآمده بودند دوباره سعی در کسب سلطه خود در هندوچین و ویتنام کردند. این امر با مقاومت نیروهای ویتنامی (معروف به ویت مین) زیر فرماندهی هوشی مین روبرو شد و جنگ‌های معروف به جنگ اول ویتنام درگرفت.

در سال ۱۹۵۰ رئیس‌جمهور آمریکا ترومن ۳۵ نفر از افراد گروه کمک و مشاوره نظامی را برای آموزش و مشاوره به کمک فرانسه فرستاد تا بتواند سلطه مستعمراتی خود را در ویتنام حفظ کند.^{[نیازمند منبع]}

در ۱۹۵۴ نیروهای ویت مین شکست سختی در دین بین فو به نیروهای فرانسه وارد کردند و در نتیجه فرانسه در کنفرانس ژنو به استقلال سه کشور مستعمره خود یعنی کامبوج و لائوس و ویتنام رضایت داد اما در موافقتنامه‌های کنفرانس ژنو ویتنام موقتاً به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود. هدف ظاهراً آن بود که پس از رای‌گیری از مردم ویتنام تکلیف حکومت در این کشور معلوم شود. حکومت ویتنام جنوبی زیر رهبری نگو دین دیم با تشویق آمریکا از شرکت در مذاکرات مربوط به ترتیبات این رای‌گیری سر باز زد. در همین دوره حکومت ویتنام جنوبی با حمایت آمریکا به سرکوب شدید کمونیست‌ها پرداخت و بسیاری از مردم به اتهام کمونیست بودن اعدام شدند.

برخی از نیروهای ویت مین که در جنوب باقی‌مانده بودند دست به مقاومت مسلحانه علیه حکومت نگو دین دیم زدند و نیروهای ویتنام شمالی نیز پس از مدتی به حمایت از این مبارزات در جنوب پرداختند.

جبهه ملی آزادی بخش ویتنام جنوبی تشکیل شد. حکومت ویتنام جنوبی افراد این جبهه را ویت‌کنگ می‌نامید که کوتاه شده عبارت «کمونیست ویتنامی» (ویت نام کنگ سان - Việt Nam Cộng Sản) به زبان ویتنامی بود.

با حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت‌کنگ و ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی، درگیری‌های ویتنام بالا گرفت و بتدریج به جنگی بزرگ در سراسر ویتنام و گاه در نقاط دیگر هندوچین تبدیل شد.

دولت آمریکا به تدریج به علت شکستهای متعدد و عدم شناسایی ویت کنگ‌ها از مردم عادی و عدم آشنایی با منطقه و تاکتیک رزمهای نامنظم که ویت کنگ‌ها در آن بسیار موفق بودند مجبور شد تا نیروهای خود را از ویتنام فراخواند و کار دفاع از حکومت ویتنام جنوبی را به خود آن حکومت بسپارد؛ که این البته مهم‌ترین علت ترک جنگ نبود بلکه اعتماد سیاسی و مخالفت‌های روزافزون در خود آمریکا باعث آن بود.

سربازان آمریکایی که همواره شاهد کشته شدن دوستان و همرزمان خود به دست ویت کنگ هایی بودند که دربین مردم پنهان میشدند و قابل روئیت نبودند دچار اختلال روانی شدند و گاه دیده میشد که سربازان به سمت مردم تیر اندازی میکنند و وقتی که ویت کنگی را گیر می انداختند او را بدون درنگ زجرکش میکردند!

در این جنگ آمریکایی ها با دادن بیش 58 هزار کشته کمترین خسارت و طلفات را دادند و پس از آن ارتش های فرانسه،انگلیس و... با صد ها هزار کشته و در آخر نیز ویتنام با میلیون ها نفر کشته بیشترین خسارت و طلفات را داشته است.

کابوسی بزرگ برای ابر قدرت های غربی بود!

از 5042 تانک آمریکایی نابود شده 5029 تانک در باتلاق غرق شدند!

از 202000 هزار مجروح  از آرتش آمریکا بیش از 116 هزار نفر توسط مارها،عنکبوت های سمی و... مجروح شدند.

از بیش از 58 هزار کشته آمریکایی بیش از 315 نفر در باتلاق ها،بیش از صد و شصت نفرد توسط مارها و جانوران درنده،سمی و... گزیده و یا دریده شدند و بیش از 18 هزار نفر توسط تله های ویت کنگ ها کشته شدند!

این ها بخشی از آمار های جنگ ویتنام بودند همهن طور که میبینید بسیار عجیب بودند.

آمریکایی ها برای رساندن مهمات به نیروهایشان از هلیکوپتر و هواپیما استفاده میکردن ولی به علت وجود درخت های بسیار مکان برای فرود وجود نداشت و ضد هوایی های ویتنامی قابل روئیت نبودند.

جاده هم برای عبور کامیون ها وجود نداشت و این گونه بودکه چند تا از قدرتمند ترین ارتش های دنیا یعنی انگلیس و فرانسه و قویترین ارتش دنیا یعنی آمریکا در باتلاق های ویتنام فرو رفتند و بزرگ تزرین سرافکندگی آمریکا و تنها شکستش بوجود آمد و بعد از سالیان دراز این جنگ بر سر زبان هاست.

در این جنگ میلیون ها انسان بیگناه بخاطر کشمکش ها و اختلافات بین دو ابر قدرت شرق و غرب یعنی آمریکا و روسیه در دوران جنگ سرد جان خود را از دست دادند و ویتنام و مردمش نابود شدند برای همین است که ویتنام را با نام جهنم و یا سرزمین ناکامی ها میشناسند.

جنگ هشت ساله کشورمان نیز مانند جنگ 16 ساله ویتنام بخاطر دشمنی های آمریکا و شوروی در دوران جنگ سرد بود.

مردم ایران،مصر،اسرائیل،عراق،کویت،ویتنام،کره و... همگی قربانی جنگ سرد شدند.

برچسب‌ها: عملیات ها و نبرد ها جنگجویان و سلاح های تاریخی...