M18 Claymore

M18معروف بهClaymore (شمشیر دو لبه)یک مین ضد نفر است که توسط ایالات متحده آمریکا ساخته شد و مخترع آن Norman MacLeod بود و بعد ها به نام یک شمشیر بزرگ اسکاتلندی قرون وسطی نام گرفت.

Claymore به رنگ سبز است روی آن به صورت برجسته توشته شده" FRONT TOWARD ENEMY ": یعنی "به سوی جبهه دشمن"اما نمونه آموزشی آن به رنگ آبی است و هیچگونه خطری ندارد.انفجار کنترل شده ای را می توان با استفاده از هر دوسیستم شلیک الکتریکی و غیر الکتریکی انجام داد.گاهی از یک تایمر برای انفجار استفاده می کنند که می تواند انفجار های وحشتناکی را به وجود آورد اما به ندرت استفاده می شود.

این مین دردرجه اول به عنوان کمین استفاده می شود و در درجه دوم به عنوان دستگاه ضد نفردشمن برای جلوگیری از پیشروی مورد بهره برداری قرار می گیرد.وسایل نقلیه سبک نیز می توانند توسط این مین آسیب ببینند.در بسیاری از کشورها مین هایی شبیه Claymore استفاده می کردند و می کنند.مثلآ:
اتحاد جماهیر شوروی از مدل های Mon-50 Mon-90 Mon-100 Mon-200،صربستان از MRVP،فرانسه از MAPED1 و آفریقای جنوبی از MS-803 mini استفاده می کردند و می کنند.

برخلاف مین های زمینی معمولی Claymore جهت دار منفجر می شود یعنی مانند یک تفنگ ساچمه ایی گلوله های فلزی را به طرف هدف پرتاب می کند.

دید ساده و باز از بالا باعث ناشناخته شدن مین می شود و دو پای مین که به پایین آن وصل شده است این امکان را می دهد که آن را به صورت عمودی کار گذاشت.

داخل مین شامل یک لایه ماده منفجره C-4که پشت حدود 700ساچمه فولادی است.اندازه قطرهر یک از توپ های فولادی حدودآ32mmاست.
وقتی مین منفجر می شود،نیروی انفجارگلوله های فولادی را با سرعت 1200متر بر ثانیه به طرف جلو پرتاب می کند در همین زمان خود مین به قطعات ریز تبدیل می شوند.
توپ ها تا زاویه ی 60 درجه و ارتفاع6.5فوت و برد نهایی 250 متر پرتاب می شوند.
گلوله های فولادی مین تا شعاع 100 متر و با احتمال 10%برخورد به هدف یک حفره به اندازه 0.12 متر مربع در بدن انسان ایجاد می کند.احتمال برخورد این گلوله ها تا شعاع 50متر 30% است.
دستگاه راه انداز M 57 در هر یک از مین ها می تواند وصل شود که کارایی آن انفجار گروهی مین ها است.سلاح و تمامی تجهیزات آن توسط ماشین M 7 حمل می شوند.
در حال حاضر کشورهای :آمریکا،چین،کره جنوبی،فیلیپین،ویتنام ،پاکستان، افغانستان، عراق،لبنان،روسیه،ترکیه،یوگسلاوی،فلاند،مجارستان،لهستان،ایتالیا،سوئد،چاد،آفریقای جنوبی ،مالاوی و رواندا از این مین استفاده می کنند.

این مین از سال1960 به خدمت گرفته شد و تا به حال در جنگ های :ایران و عراق،ویتنام،خلیج فارس،بوسنی،افغانستان و جنگ بوش به خدمت گرفته شده است.

با توجه به اینکه این مین شبیه تلویزیون است سربازان ایرانی ذر جنگ با عراق به آن مین تلویزیونی می گفتند.