M24 GRENADE

نارنجک استاندارد ارتش آلمان از جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم بود. ظاهر بسیار متمایز آن در قیاس با سایر نارنجکها باعث شد که در ارتش بریتانیا به آن القابی چون «گوشت کوب سیبزمینی» یا «نارنجک چوبی» داده شود. این سلاح یکی از مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین اسلحه پیاده‌نظام قرن بیستمی می‌باشد.

etanargdnahleitS 24 یا نارنجک چکشی 24، نارنجک رسمی آلمان نازی از اواخر جنگ جهانی اول تا آخر جنگ جهانی دوم بود. ظاهر متفاوت این نارنجک باعث شده بود که به این نارنجک بی نظیر، لقب نانجک چکشی یا به قول سربازان انگلیسی " دسته هاون " بدهند.
بر خلاف اکثر نانجکهای دستی معمول در جنگ جهانی دوم، نارنجک چکشی 24 جهت تخریب بیشتر، به نیری ناشی از انفجار ماده منفجره اش (که از نوع TNT بود) تکیه داشت تا ترکشهای ناشی از ترکیدن بدنه فلزی.
طراحی و ساخت نارنجک چکشی 24 در طول جنگ جهانی اول صورت گرفته و نمونه اولیه آن در سال 1915 معرفی گردید و تا پایان تولیدش در سال 1945، دستخوش تغییرات بسیاری شد.

عملکرد سلاح
با باز کردن درپوش انتهای دسته نارنجک، یک ریسمان که یکعدد گوی کوچک به انتهای آن وصل شده بود، از درون دسته توخالی نارنجک بیرون می افتاد. کشیدن ریسمان مذکور باعث حرکت قطعه فلزی متصل به انتهای آن و اصطکاک فلز با چخماق شده که فعال شدن فیوز 4 تا 9 ثانیه ای نارنجک و انفجار آن می گردید. لازم به ذکر است که این نارنجک چکشی، جزو اولین نارنجکهایی بود که بدین شیوه مسلح می شد. در نمونه های پیشین این نوع نارنجکها، درپوشی جهت محافظت وجود نداشت، که گهگاه باعث انفجار آن در حین حمل و نقل شده و باعث صدمات مرگبار می گردید.
نارنجکهای دستی 24 در جعبه های چوبی مخصوص نگهداری و حمل و نقل می شدند. شایان ذکر است که جهت پیشگیری از حوادث مرگبار، فیوز به طور جداگانه از نارنجک قرار داشته و حمل می شد که باید قبل از مصرف توسط سرباز در محل مخصوص خود نصب می شد. روی هر نارنجک هم پیغامی بدین مضمون چاپ می شد.
VOR GEBRAUCH SPRENGKAPSEL EINSETZEN
به فارسی: قبل از مصرف، فتیله را نصب کنید.

نارنجک چکشی 24، حاوی یک شارژ ماده منفجره مرگبار که از نوع TNT و به وزن 165 گرم بود، درون ورقهایی از فولاد نازک قرار داشت. همانطور که گفته شد نانجک چکشی 24، بعنوان یک سلاح تهاجمی، قدرت مرگبار خود را مدیون مواد منفجره پرقدرت خود بود. اما از سال 1942، استوانه های فلزی اختیاری جهت ایجاد ترکش بیشتر پس از انفجار، مخصوص این نانجک تولید شد که این سلاح کشنده را مرگبارتر کرد.

تاریخچه ساخت و توسعه سلاح
نارنجک چکشی، انواع، نمونه ها و مدلهای مخطلفی داشت که همانطوری که قبلا گفته شد، نمونه اولیه آن در سال 1915 معرفی گردیده و در سال 1917 تولید انبوهش آغاز شد. تا قبل از جنگ جهانی دوم، اندک تغییراتی در ظاهر نارنجک پدید آمد که از آن جمله می توان به کاهش اندازه کلاهک نارنجک و حذف گیره کمر غیر ضروری آن که کاربرد چندانی نداشت، اشاره نمود.
هر مرحله از تغییرات، گامی عظیم در جهت دستیابی به یک سلاح سبکتر ولی موثرتر بود که برای ساده و ارزانتر شدن نارنجک انجام گرفت. پایان این تغییرات با ارائه مدل 24 رقم خورد. البته طرح هایی جهت دستیابی به مدل 43 هم بود ولی بنا به دلایلی تا پایان جنگ جهانی دوم از همان مدل 24 بهره گرفته شد.

خصوصیات و مزایا
یکی از مهمترین مزایا استفاده از نارنجکهای چکشی و بخصوص etanargdnahleitS 24 به وجود دسته چوبی آن بود که به سربازان نازی امکان می داد نارنجکشان را از نمونه های مورد استفاده متفقین، دورتر پرتاپ کنند و در نتیجه از نزدیک شدن و آتش دشمن مصون بمانند. از دیگر مزایای آن، این بود که در مناطق ناهموار مانند سراشیبیها و خاکریزها خطر غلطیدن و بازگشت نارنجک بسوی پرتاب کننده را به خاطر شکل و طراحی خاص اش (که در چنین شرایطی تنها به دور خود می چرخید) برطرف می کرد.
بطور کلی نانجک ها برای پاکسازی هدفهایی مانند پیاده نظام و خودروهای غیر زرهی بسیار مناسب بودند. شاید اکثر نارنجک ها در از بین بردن خودروهای زرهی یا استحکامات نظامی چندان توفیقی کسب نکرده باشند، اما مهمترین مزیت نارنجک های چکشی مثل نانجک 24 در اینجا مشهود می شود.
برای رفع این نقص، نارنجکهای چکشی 24 را بصورت دسته یا گل مانند با 5 کلاهک حاوی ماده منفجره و بدون دسته را به دور یک نارنجک کامل می بستند تا از قدرت هر شش نانجک استفاده کنند. این سلاح قدرتمند بنام Ballede Ladung به زبان فارسی: ماده منفجره گردآوری شده یا شارژ متمرکز شناخته می شد.

سایر انواع نانجک 24
نمونه های ابتکاری معدودی در طول جنگ جهانی دوم و تا پایان جنگ طراحی شد. نیروی ابتکار و سازندگی آلمانها تا پایان جنگ روبه تحلیل می رفت. بغیر از نانجک رایج با قدرت انفجاری بالا، نازیها یک نارنجک دودزا هم تولید کردند که در دو مدل اولیه و ثانویه ارائه شد. در نمونه اولیه، این نوع نارنجک را می شد با نوار سفید روی دسته اش از نوع انفجاری تشخیص داد و در نوع ثانویه، نارنجک دودزا را می شد با استفاده از شیارهای روی دسته اش مشخص نمود. حسن این شیوه در این بود در تاریکی شب هم میشد این نوع نارنجک را از نوع انفجاریش متمایز نمود.
سرمای بیش از حد باعث از کار افتادن نارنجک 24 می شد، به همین دلیل نوعی پودر منفجره مخصوص برای مصرف در نارنجکهای مورد استفاده در روسیه تهیه شد که در برابر سرما شدید آن سرزمین مقاوم باشد. این نارنجکها با علامت K (مخفف tlaK به معنی سرد) مشخص می شدند. همچنین نمونه مشقی کم خطر این نارنجک نیز جهت آموزش نیروها تولید شد.
لازم به ذکر است که etanargdnahleitS توسط ارتشها و نیروهای مسلح دیگری هم به کار گرفته شد که اکثرا به خاور دور تعلق داشتند؛ از جمله می توان به ارتشهای ویت کنگهای ویتنام، ژاپن و چین، کمونیستهای چین از نمونه 67 تولید کشورشان بهره می بردند.

مشخصات فنی نارنجک:
تولید کننده ............................. آلمان نازی
طول کلی .......................... 5/35 سانتیمتر
وزن تقریبی ...................... حدودا 600 گرم
قطر .................................... 7 سانتیمتر